فیلم Siccin ساخته آلپر مستچی یکی از آثار برجسته ژانر وحشت معاصر در سینمای ترکیه است که موفق شده با ترکیب مولفههای بومی و وحشتآفرین، جایگاهی ویژه در میان علاقمندان به فیلمهای ترسناک به دست آورد و نام خود را در سطح بینالمللی مطرح کند. این فیلم علاوه بر جذب مخاطبان داخلی ترکیه، توانسته توجه طرفداران ژانر وحشت در کشورهای مختلف را نیز جلب کند و بهعنوان آغازگر یک مجموعه موفق شناخته میشود. Siccin از منظر داستانگویی، فضاسازی، شخصیتپردازی و بهرهگیری از عناصر فرهنگی، تجربهای متفاوت و فراموش نشدنی را برای بیننده به ارمغان میآورد که نقطه قوت اصلی آن در خلق فضایی واقعی و عمیقا رعبآور نهفته است.
در بطن داستان، شخصیت ارهان، مردی متاهل و نسبتا سنتی را میبینیم که با زنی به نام قدرینه ازدواج کرده اما یک رابطه احساسی پرشور و پنهانی با زن جوانتر و زیبایی به نام اوورا دارد؛ اوورا که برحسب تقدیر دلبستگی شدیدی به اورهان پیدا میکند و در برابر این میل ممنوعه، تصمیم میگیرد به جادو و طلسم متوسل شود تا معشوق خود را به دست آورد. این تصمیم سرآغاز یک مسیر ویرانگر است که نهتنها زندگی اورهان و خانوادهاش، بلکه خود اوورا را نیز در چنگال نیروهای پلید ماوراءالطبیعه گرفتار میکند. نقطه تمایز فیلم Siccin در این است که روایت خود را کاملا در بستر فرهنگ و باورهای بومی ترکیه بنا میکند؛ یعنی ترس و وحشت را از دل باورهای ماورایی و سنتی جامعه خود بیرون میکشد، جایی که جادوی «سجین» و آموزههای مذهبی درباره نیروهای اهریمنی نقش محوری دارند.
شخصیتپردازیها در Siccin با ظرافت خاصی صورت گرفته است. قهرمان یا ضدقهرمان اصلی یعنی اوورا در ابتدا شخصیتی است که به خاطر عشق نافرجامش همدلی برمیانگیزد اما با پیشرفت داستان، مخاطب کم کم متوجه جنبههای تاریکتر تصمیماتش شده و او را فردی ضعیف، آسیبپذیر و در عین حال خطرناک مییابد. اورهان نیز اسیر عواقب اعمال خود و زیادهخواهیهایش میشود. حتی شخصیتهای فرعی مانند همسر اورهان، مادر بزرگ، افراد روحانی و درمانگرها بیدلیل و صرفا برای پیشبرد داستان حضور ندارند، بلکه هر یک بهخوبی در دل روایت جا افتاده و نقش موجهی دارند. این پرداخت منعطف و عمیق به شخصیتها به فیلم قدرت و غنای ویژهای بخشیده و باعث میشود تماشاگر با اضطراب و آشفتگی شخصیتها همراه شود و فضای سنگین ایجادشده را کاملا حس کند.
موسیقی متن و فضاسازی صوتی فیلم به شکل چشمگیری در ایجاد ترس تاثیرگذار بودهاند. برخلاف بسیاری از فیلمهای ژانر وحشت که گاهی به سر و صدای بیش از حد متوسل میشوند، Siccin از سکوت، آواهای وهمآور و افکتهای صوتی مختصر و موجز بهره میگیرد تا حس ناامنی و تهدید را به جان بیننده بیاندازد. مراحل اوج و فرود موسیقی متن، همگام با اتفاقات داستان، ضرباهنگ تپنده فیلم را شکل میدهد و تابلوهایی از هراس و دلهره میسازد که تا مدتها در ذهن باقی میماند. از طرفی فیلمبرداری و طراحی صحنه با نورپردازی تاریک، سایههای پررنگ و استفاده از مکانهای واقعی و بومی، در ساخت دنیایی رازآلود بسیار موفق عمل کردهاند؛ بهطوریکه حتی لوکیشن خانهها و اشیای ساده به زنندگی و نحسی فضای داستان دامن میزنند.
یکی از نقاط قوت بزرگ Siccin، تلفیق واقعیت اجتماعی با وحشت فراواقعی است؛ مشکلات خانوادگی، افراط در احساسات، تنشهای عاشقانه و قضاوتهای اجتماعی بستر وقایع فیلم را تشکیل میدهند و همین باعث میشود مخاطب احساس کند آنچه میبیند بسیار نزدیک به واقعیت است و نسبت به سرنوشت شخصیتها بیتفاوت نماند. فیلم بدون آنکه به کلیشههای غربی ژانر ترس وابسته باشد، به اعتقادات محلی مانند طلسمنویسی، قدرتهای جادویی و شیاطین متوسل میشود و با خلق صحنههای وحشتناک که نه فقط بر جلوههای ویژهی بصری که بر قدرت بازیگری و تعلیق روانی متکی است، حس رعبآور عمیق و ماندگاری را القا میکند.
در نهایت، Siccin فیلمی است که برای عاشقان ژانر وحشت ویژگیهای عالی دارد؛ داستانی جذاب و پرتعلیق، شخصیتپردازی واقعگرایانه، فضاسازی اصیل و تاثیرگذار، موسیقی متن عالی و پرداختن هنرمندانه به لایههای پنهان روان انسانی در برخورد با تاریکیهای درون و برون. تماشای آن نهتنها تجربهای متفاوت و ترسناک ارائه میدهد، بلکه مخاطب را با اتمسفر بومی و منحصر بهفرد دنیای ماوراءالطبیعه ترکی آشنا و ثابت میکند وحشت واقعی گاهی از کنار ما و از دل زندگی روزمرهمان آغاز میگردد.
افزودن دیدگاه