فیلم Azrael به کارگردانی ال کاتز و نویسندگی سایمون بارت، یکی از آثار جنجالی اکشن و ترسناک سال جاری به شمار میرود که توجه ویژهای را در فضای سینما به خود جلب کرده است. این فیلم با تلفیقی از عناصر ژانر ترسناک و اکشن تلاش میکند مخاطب را در فضایی رازآلود و پر از هیجان فرو ببرد. هرچند نقدها و بازخوردها درباره این فیلم بسیار متفاوت است، اما نمیتوان تاثیرگذاری و نوآوری آن را در روند ساخت فیلمهای ژانر وحشت انکار کرد.
داستان حول محور شخصیت عزرائیل با بازی سامارا ویوینگ میچرخد. عزرائیل، شخصیتی مرموز و قدرتمند، درگیر یک جنگ خونین و پر از وحشت میشود که حیات او و اطرافیانش را تهدید میکند. در این مسیر، او باید با چالشهای فراوانی روبرو شود که شامل مقابله با نیروهای فراطبیعی و دشمنانی قدرتمند است. با گسترش نبرد و بالا گرفتن درگیریها، عزرائیل به تدریج با جنبههای تاریک و پنهان گذشته خود مواجه میشود. این سفر تاریک او را به نقطهای میرساند که انتخابهای او تأثیرات بزرگی بر دنیای اطرافش خواهد داشت.
شخصیتپردازی در Azrael به گونهای انجام شده که شخصیتها درگیر تنشهای درونی و ترسهای فردی هستند و این موضوع باعث شده تا خط داستانی فیلم بیشتر بر روی ترسهای روانشناختی تکیه کند تا جلوههای مستقیم ترسناک. شخصیت اصلی، که نام فیلم نیز از او گرفته شده، با گذشتهای مبهم و سرشار از راز سر و کار دارد و همین امر او را پیش میراند تا با موجودات یا نیروهای ناشناختهای روبرو شود که در طول فیلم، کم کم ابعاد آنها آشکار میشود. این وجه تاریک و پیچیده از شخصیت اصلی، جذابیتی روانی به فیلم اضافه میکند؛ خصوصا برای تماشاگرانی که علاقهمند به کاوش در ذهن شخصیتها هستند.
موسیقی متن یکی از نقاط قوت Azrael محسوب میشود. استفاده از قطعات سنگین، مرموز و در عین حال پرهیجان، به تقویت حس دلهره و ترس کمک میکند. موسیقی به شکل هوشمندانهای با ریتم داستان هماهنگ شده است و در لحظات حساس فیلم، شدت و تاثیرگذاری فیلم را دوچندان میکند و زمینه را برای ورود مخاطب به دنیایی تاریک و ناشناخته فراهم میآورد. از لحاظ کیفیت اجرا هم فیلمبرداری Azrael یکی از عناصر قابل توجه آن است. قاببندیها و نورپردازیهای خلاقانه به کارگردانی ال کاتز، محیط رازآلود فیلم را به خوبی تقویت میکند. استفاده از سایهها و نورهای موضعی، باعث میشود مخاطب همیشه در حالت تعلیق قرار گیرد و حس کند خطری در کمین است. این سبک و سیاق بصری نه تنها موقعیت جغرافیایی و زمانی نامعلوم فیلم را باورپذیرتر میکند، بلکه به فضای سوررئال و غیرقابل پیشبینی اثر دامن میزند.
علاوه بر این جنبههای مثبت، Azrael از نظر روایت نیز سعی داشته با دوری از فرمولهای تکراری ژانر اکشن و ترسناک، داستانی غیرکلیشهای ارائه کند. اما باید پذیرفت که این رویکرد، بنا به برخی نقدها، در برخی قسمتها موجب گیج شدن و عدم ارتباط مخاطب با فضای فیلم میشود و برخی از بینندگان شاید به خاطر ابهامات عمدی در روایت، نتوانند با اثر به طور عمیق ارتباط برقرار کنند.
در مجموع، Azrael را میتوان اثری دانست که اگرچه همه انتظارات ژانر وحشت و اکشن را برآورده نمیکند، اما تلاشی ارزشمند برای به چالش کشیدن قالبهای معمول و ارائه تجربهای متفاوت است. فضاسازی قوی، موسیقی پرتعلیق، شخصیتپردازی روانشناسانه و تلاش برای نوآوری در روایت، از جمله دلایلی هستند که این فیلم را برای علاقهمندان سینمای وحشت و کسانی که مشتاق تجربههای متفاوت در سینما هستند، به گزینهای جذاب تبدیل میکند. حتی اگر نقاط ضعفی هم داشته باشد، تماشای Azrael میتواند برای بسیاری، سفری ترسناک و متفاوت باشد؛ سفری که ذهن شما را تا مدتها پس از پایان فیلم، درگیر خواهد کرد.
افزودن دیدگاه