فیلم علمیتخیلی Levels به نویسندگی و کارگردانی آدام استرن، اثری است که تلاش دارد فراتر از استانداردهای متداول این ژانر ظاهر شود و با نگاهی فلسفیتر، تمهایی همچون واقعیت، فقدان و جستجوی حقیقت را به تصویر بکشد. داستان حول محور مردی میچرخد که پس از شاهد بودن بر قتل دلخراش نامزدش، وارد سفری خطرناک برای یافتن حقیقت پشت این جنایت میشود. این جستجو نه تنها شجاعت و اراده او را به چالش میکشد، بلکه به تدریج مرز بین واقعیت و خیال را در ذهن او و تماشاگر کمرنگ میکند. محوریت متافیزیکی فیلم و سوال درباره حقیقت، توهم و هویت، به داستان هویتی متمایز میبخشد و Levels را از یک روایت انتقامجویانه ساده فراتر میبرد.
ساختار روایی فیلم پر است از پرشهای زمانی، سیر در ابعاد موازی و حتی اشاره به هوش مصنوعی و فناوریهای پیشرفته که همگی برای علاقهمندان ژانر علمیتخیلی جذاباند. اگرچه از لحاظ بصری، فیلم تلاش قابلتوجهی در خلق صحنههای اکشن و استفاده از موسیقی متن پرهیجان داشته اما بسیاری از منتقدان معتقدند که Levels قربانی بلندپروازی خود شده است. داستان که میان جهانهای موازی و واقعیتهای مختلف در نوسان است، گاه آنچنان پیچیده و شلوغ میشود که نه تنها انسجام خود را از دست میدهد، بلکه ارتباط حسی تماشاگر با شخصیتها و دغدغههایشان کمرنگ میگردد.
منتقدان معتقدند فیلم نتوانسته از پتانسیل شگفتانگیز ایدهاش بهره کافی ببرد، و نتیجه کار بیش از حد پراکنده و غیرشفاف از آب درآمده است. به عبارت دیگر، در حالی که Levels قصد داشته روی مرز هوشمندی و سرگرمکنندگی حرکت کند، به اذعان برخی از بینندگان و کارشناسان، بیشتر به اثری آشفته که نتوانسته ایدههایش را منسجم کند تبدیل شده است. در عین حال باید تاکید کرد که Levels میتواند برای گروه خاصی از مخاطبان که علاقهمند به قصههای چندلایه، سوژههای فلسفی و تفسیرهای باز هستند، تجربهای خاص و الهامبخش باشد. فیلم تلاش دارد مفاهیمی عمیقتر از معمول ژانر علمیتخیلی مطرح کند و حتی در تلاش است از آثاری مثل «ماتریکس» هم لایهمندتر عمل کند.
برخی تماشاگران شخصیت فلسفی و پرسشگری فیلم را ستودهاند؛ هرچند این تجربه برای همه خوشایند نبوده است. به همین دلیل میتوان گفت Levels اگرچه برای طیف وسیعی از مخاطبان سینمای جریان اصلی چندان جذاب نیست، اما برای کسانی که به دنبال کشف معانی پنهان، طرح سوالهای بزرگ درباره واقعیت و انسانیت هستند و دوست دارند فیلم را بعد از تماشا تحلیل کنند، نمونهای ارزشمند به شمار میآید. تماشای آن تجربهای است که هم میتواند الهامبخش و تفکربرانگیز باشد و هم با خطر سردرگم شدن یا حتی دلسردی همراه شود.
افزودن دیدگاه