نماگیت
خلاصه داستان
فیلم MadS به کارگردانی دیوید مورو، یک تجربه متفاوت و خیره‌کننده در ژانر ترسناک و هیجان انگیز به شمار می‌آید که توانسته با روایت متفاوت خود و تکنیک‌های نوآورانه فیلمبرداری، هم مخاطبان جدی سینما را تحت تاثیر قرار دهد و هم نظر منتقدان را معطوف خود کند. داستان درباره یک نوجوان است که تصمیم می‌گیرد قبل از رفتن به یک مهمانی شبانه، نزد فروشنده مواد مخدرش برود تا یک ماده جدید را امتحان کند. او بدون نگرانی از عواقب این اقدام، دچار تجربه‌ای ناآشنا و خطرناک می‌شود. بعد از ترک خانه فروشنده، او به راه بازگشت به خانه ادامه می‌دهد و در میانه راه، با زنی زخمی روبه‌رو می‌شود که به کمک نیاز دارد.
او تصمیم می‌گیرد زن را سوار کند، اما این تصمیم ساده به سرعت زندگی او را تغییر داده و شب غیرمنتظره را آغاز می‌کند. اتفاقات عجیب و بی‌منطقی که به دنبال این رویداد رخ می‌دهند، نوجوان را به دنیایی از ترس و وهم می‌کشاند. این زن مرموز که او را همراهی می‌کند، به سرعت تبدیل به عنصری کلیدی در تغییرات وحشت‌آوری می‌شود که به یک شب ساده پایان می‌دهد و او را در میان رویدادهایی خیالی و غیرواقعی قرار می‌دهد. روایت داستان با جنبه‌های سورئالیستی و تنش بالا همراه است که باعث می‌شود شخصیت اصلی و بیننده‌ها به‌طور همزمان در دنیایی از وحشت و رمز و راز غوطه‌ور شوند.
یکی از ویژگی‌های بارز MadS، تک‌شات بودن فیلم است؛ رویکردی که خط روایت فیلم را بدون هیچگونه قطع و پرشی، از اولین تا آخرین دقیقه در قالب حرکت دوربین دنبال می‌کند. این شیوه خاص باعث پدید آمدن احساسی دست‌اول و تنیده نسبت به اتفاقات فیلم می‌شود؛ گویی مخاطب نیز همراه شخصیت‌ها وسط میدان هرج و مرج و وحشت قرار گرفته است. روایت فیلم به گونه‌ای پیش می‌رود که هیچ‌گاه فرصت نفس تازه‌کردن به تماشاچی نمی‌دهد و از یک معضل یا بحران سریعا وارد وضعیتی بغرنج‌تر می‌شود. نقدهایی چون نقد گاردین این تجربه را “تمرینی موفق برای ایجاد تنش و حس فراگیر اضطراب”، بدون وابستگی مطلق به جامپ‌اسکرهای رایج توصیف کرده‌اند.
در مورد سبک و روایت بصری فیلم، منتقدان Rotten Tomatoes به شیوه فیلمبرداری آن اشاره کرده‌اند که بی‌وقفه و بدون برش است، همین انتخاب خلاقانه سبب می‌شود تماشاگر فارغ از مایه‌های تکراری ژانر زامبی یا وحشت، حس کند خودش در دل ماجراست و تجربه‌ای کاملا اول شخص به دست بیاورد. اگرچه برخی مخاطبان این فیلم را یادآور آثار کلاسیکی مثل «۲۸ روز بعد» می‌دانند، اما آنچه MadS را ممتاز می‌کند، نه تنها دید بصری متفاوت، بلکه قدرت اجرای بازیگران و فضاسازی است که مرز میان واقعیت و کابوس را به‌راستی محو می‌کند.
در کل، MadS بیش از آنکه صرفا یک فیلم وحشت‌زا یا آدرنالینی معمول باشد، نماینده نوینی از سینمای ترسناک معاصر است که ارزش تماشا دارد؛ چه برای علاقمندان به تکنیک‌های فیلمبرداری نوین، چه برای دوستداران وحشت کلاسیک و چه برای آن دسته مخاطبانی که در پی تجربه تنشِ خالص و نفس‌گیر هستند. این فیلم معجونی است از کابوس، زخم، اضطراب و عدم قطعیت که تا مدتی پس از تماشای فیلم در ذهن و روح شما باقی می‌ماند. اگر هنوز تجربه این انگاره‌های ترس و روان‌شناسی در بستری یکپارچه و پرتنش را نداشته‌اید، MadS بی‌تردید انتخابی خاص و به‌یادماندنی خواهد بود.
قسمت آخر از فصل اول اضافه شد. 
افزودن دیدگاه