فیلم Popeye the Slayer Man اثری متفاوت و جنجالی در ژانر ترسناک است که با خلاقیتی شجاعانه، شخصیت محبوب کارتونی ملوان زبل را به دنیایی تاریک و مهیب میبرد. این فیلم به کارگردانی رابرت مایکل رایان نهتنها فاصله زیادی با ریشههای کارتونی این ملوان سرزنده دارد، بلکه از موضع طنز و شیرینی گذشته، ملوان زبل را به شخصیتی تبدیل میکند که در قالب یک قاتل وحشتآفرین ظاهر شده است. داستان درباره گروهی از دانشجویان است که تصمیم میگیرند برای پروژهای دانشگاهی وارد کارخانه متروکه اسفناج شوند؛ جایی که افسانهها آن را پناهگاه پاپای قاتل میدانند.
همان ابتدای فیلم، فضای وهمآلود و منحصربهفردی برقرار میشود و مخاطب را با دلهره و انتظار همراه میکند. برخلاف داستانهای کارتونی ملوان زبل که همیشه برای نجات خود اسفناج میخورد، اینبار عنصر اسفناج در داستان نقشی تاریک و تهدیدآمیز پیدا میکند که به شکلی خلاقانه تقدیم نگاه مخاطب میشود. یکی از نکات قابل تامل درباره این فیلم، ترکیب ماهرانه عناصر طنز و ترس است. سازندگان با تلفیق موقعیتهای طنزآمیز و موقعیتهای خونین و اضطرابآور، مخاطب را مدام بین احساس خنده و ترس جابهجا میکنند، که حاصلش تجربهای خاص و بهیادماندنی میشود. این تلورانس بین هجو و وحشت، فیلم را برای مخاطبانی که به هردو ژانر علاقه دارند، به گزینهای جذاب بدل میکند.
جالب این است که واکنشهای اولیه به فیلم بسیار متنوع بودهاند؛ برخی منتقدان حضور ملوان زبل قاتل در ماسک لاستیکی را هجو آمیز و طنز تلقی کردهاند و برخی دیگر از فضای تاریک و بازآفرینی منحصر به فرد آن تمجید کردهاند. حتی در یک نقد به فیلم نمره D دادهاند اما مخاطبان عام در شبکههای اجتماعی، بعضا فیلم را “باحال و خندهدار” توصیف کردهاند و پیچشهای داستانی را ستودهاند. آنچه باعث میشود Popeye the Slayer Man ارزش تماشا کردن داشته باشد، بازسازی جسورانه شخصیت آشنایی چون پاپای است. سازندگان توانستهاند با حفظ عناصر نمادین این شخصیت مانند اسفناج، او را به طور کامل وارد جهان ترس، خون و تعلیق کنند، به طوریکه هم برای طرفداران قدیمی جذاب باشد و هم علاقهمندان ژانر ترسناک را راضی کند.
فیلم Popeye the Slayer Man درواقع نمونهای برجسته از همان سینمای جسور و خارج از چهارچوب است که به بیننده یادآور میشود حتی شخصیتهای شاد و کودکانه، قابلیت تبدیل شدن به آنتاگونیستهایی ترسناک و غیرمنتظره را دارند. این فیلم هم برای دوستداران نوستالژی و هم طرفداران خون و تعلیق، اثری متفاوت، غیرقابل پیش بینی و سرگرمکننده خواهد بود که میتواند خلا تنوع در ژانر ترسناک را تا حد زیادی پر کند و تحولی مثبت رقم بزند.
افزودن دیدگاه