نماگیت
خلاصه داستان
فیلم Revolver تجربه‌ای است در ژانر تریلر جنایی که با فضاسازی خاص شرق آسیا و بازی‌های درخشان مخصوصا از سوی ژئون دو-یون تلاش دارد تفسیر پیچیده‌ای از زندگی یک زن گرفتار در دنیای تبهکاری ارائه دهد. داستان فیلم با روندی کند و پرفراز و نشیب آغاز می‌شود و عمدتاً بر شخصیت‌پردازی عمیق و تنش‌های درونی شخصیت اصلی تمرکز دارد تا صرفاً بر پیرنگ‌های معمول اکشن و تعقیب و گریز تکیه کند. از همان ابتدا، مخاطب با دنیایی تیره و تار از جنایت، خیانت و منجلاب انتخاب‌های دشوار انسانی مواجه می‌شود، جایی که مرز خیر و شر، حقیقت و دروغ به شکل رمزی و قابل تامل به نمایش درآمده است.
در مرکز این روایت، ژئون دو-یون قرار دارد که نقش زنی را بازی می‌کند که اسیر بازی قدرت و مناسبات تبهکاری شده و برخلاف اغلب آثار هالیوودی، نویسنده و کارگردان، مسیر او را نه با اکشن‌های تکراری بلکه با انتخاب‌های اخلاقی و جنگ درونی تعریف می‌کنند. برخلاف انتظارات از ژانر اکشن جنایی، فیلم Revolver ترجیح می‌دهد که خشونت و نقاط اوج خود را درونی نگه دارد و به جای نمایش صحنه‌های خشونت‌آمیز اغراق‌شده، با فضاسازی، تعلیق و بازی‌های روانی زندگی شخصیت اصلی و تنش‌های مدفون شده‌اش را به تصویر بکشد. بسیاری از نقدها تأکید کرده‌اند که این فیلم بیشتر از آنکه بر کنش‌های بیرونی استوار باشد، یک مطالعه‌ی شخصیتی است. در واقع، مخاطب به جای هیجان بی‌وقفه، با شخصیت پردازی جزئی و روند کند حوادث مواجه می‌شود که امکان همذات‌پنداری و درک عمیق‌تری از قهرمان زن فیلم فراهم می‌آورد.
ضعف عمده‌ای که برخی منتقدان به فیلم وارد کرده‌اند، کندی ریتم و ساختار روایی آن است. به طور مثال، سایت Casey Movie Mania اشاره دارد که روند داستان غالبا آنقدر آرام و تأمل‌برانگیز است که ممکن است حس کسالت یا حتی یکنواختی برای برخی بینندگان ایجاد کند. این کندی که شاید برای ایجاد تعلیق و رمزآلود کردن داستان انتخاب شده، گاه باعث فاصله گرفتن مخاطب از شخصیت‌ها و پیگیری رویدادها می‌شود. این موضوع به ویژه در بخش‌هایی که کارگردان با انتخاب نمای ساکن و دیالوگ‌های سنگین، به دنبال ایجاد حس رازآلودگی است، تبدیل به نقطه ضعف فیلم شده و ممکن است بیننده منتظر یک تریلر کلاسیک را ناامید کند.
با این حال، بازی فوق‌العاده ژئون دو-یون نقطه عطف مسلم Revolver است؛ او چنان با ظرافت و استادی اعصاب متشنج، ترس، ناامیدی و عزم بی‌پایان شخصیت اصلی را به تصویر می‌کشد که ضعف‌های پیرنگ و کندی روایت تا حد قابل توجهی جبران می‌شود. بسیاری بر این باورند که اجرای او موجب اعتبار و تاثیرگذاری بیشتر فیلم شده و حتی تماشاگر را برای دنبال کردن سرنوشت شخصیت تا پایان نگه می‌دارد. اینجاست که کیفیت بازیگری و انتخاب درست کارگردان برای نقش‌آفرینی باعث می‌شود فیلم ارزش تماشا پیدا کند، حتی اگر ساختار کلی آن مطابق با انتظارهای همیشگی مخاطبان ژانر نباشد.
موسیقی متن و فضاسازی فیلم نیز در ایجاد همین فضای تعلیق و فشار روانی نقش مهمی ایفا می‌کنند. هرچند برخلاف آثار هالیوودی که معمولاً موسیقی با تم‌های سمفونیک و پرشور دارند، در Revolver از موسیقی مینیمال و فضاهای صوتی خفه و ملایم استفاده شده تا روحیات شخصیت اصلی و فضای سرد و تلخ دنیای پیرامون را پررنگ‌تر کند. فضاسازی‌ها نیز از طریق نورپردازی تیره، فضاهای بسته و کادرهای محدود، حس خفقان و بی‌پناهی شخصیت اصلی را ملموس‌تر می‌سازد و ضرباهنگ آرام و مرموز فیلم را تقویت می‌کند.
در کل، هرچند که Revolver شاید به مذاق طرفداران اکشن‌های پرهیجان و روایی سریع خوش نیاید، اما اگر علاقمند به فیلم‌هایی هستید که بیش از هر چیز بر روان‌شناسی شخصیت و انتخاب‌های اخلاقی فردی تأکید دارند و ترجیح می‌دهند دلهره را نه در بیرون، بلکه در درون شخصیت‌ها خلق کنند، تماشای این فیلم تجربه‌ای منحصربه‌فرد و تأمل‌برانگیز برای شما خواهد بود. حضور بی‌نظیر ژئون دو-یون و فضاسازی سنگین و مینیمال آن، قطعا دلایلی هستند که باعث می‌شود Revolver را اثری متفاوت و شایسته‌ی تماشا در ژانر جنایی و تریلر بدانیم.
قسمت آخر از فصل اول اضافه شد. 
قسمت ششم از فصل دوم اضافه شد. 
افزودن دیدگاه